- Acıqcası belə bir əfv fərmanı gözəmirdim lakin diqqət edilsə görülər ki, əfvə düşən insanların çoxu çoxdandır həbs olanlardı və son iki ildə həbs olunan siyasi məhbusların çoxu hələ də içəridədir. Bu isə o deməkdir ki, hakimiyyət kimi siyasi mövqeyindən dolayı həbs atmış və cəza kəsmiş isə onları haradasa cəza kəsdiyi müddət qədər içəridə tutdu. Bəlkə bu iki ildə həbs olanlar 28 may da azadlığa çıxdı. Ancaq burada biz bundan sonra belə həbslərin olmasın deyə çalışmalıyıq. Bundan sonra bizlər insanların mövqeyinə görə iş qura bilməmə ehtimalını tamamilə aradan qaldıracaq addımlar atmalıyıq. Bunlar üçün reformlar etməliyik. (Toğrul İSAOĞLU)
- Biz artıq illərdir ki, bu hakimiyyətin necə çalışdığını gördük. Hakimiyyət kim hakimiyyətin öz cızdığı cızıqdan kənara çıxsa onu həbs edir. Beləliklə də hakimiyyətin cızdığı cızıqdan kənara çıxdığı üçün həbsə düşən siyasi məhbus həbsdən sonra siyasətdən uzaqlaşır. Bəs bu siyasi mübarizə nə qədər doğrudur? Biz bu siyasi mübarizə metodunu sorqulamalıyıq. Təəssüflər olsun ki, bu mübarizə metodundan dolayı siyasətdən gedən insanları biz itiririk? Biz nə vaxta qədər itirə-itirə gedəcəyik ki, bu səbəbdən dolayı siyasətdən gedən insanların yerinə gələn yenilər gedənlər qədər güclü olmurlar. Rasional düşünən və kifayət qədər intellektual olan insanlar “hər zaman deyil çox zaman” risklərdən qaçır. Risk alan insanlar isə rasional deyil emosiyanla düşünür. İndiki zamanda Azərbaycana rasional düşünən insanlar lazımdır. Rasional düşünən insanlar siyasətdən getdikcə onların yerini qeyri-rasional düşünən insanlar tutur və bu da siyasi mübarizənin özünün mahiyyətini dəyişir. (Nahid CƏFƏROV)
- Bir REAL-çı mənə “Siz Azərbaycanda olsanız necə mübarizə aparar və nə edərdiniz ?” deyə sual vermişdi. (Nahid CƏFƏROV)
- İqtisadi azadlığı olmayan biri siyasi mübarizəyə necə qoşulacağı sual işarətidir. Yəni mənim siyasi mövqeyimdən dolayı Azərbaycanda təməl ehtiyaclarımı qarşılayacaq iqtisadi azadlığım yoxsa mən necə siyasi mübarizə verim? Əgər qarşılama ehtimalım olsa idi indi mən Azərbaycanda yaşayardım. Bəs indi Azərbaycanda olan müxalifətçilər necə mübarizə aparmalıdır? Məncə iqtisadı azadlıq çox önəmlidir. Çünki iqtisadi azadlığın yoxsa daha əmin addımlar ata bilmirsəm. Sən evində uşağına çörək pulu apara bilmirsən isə necə siyasi mübarizə apara bilərsən? (Toğrul İSAOĞLU)
- Keçdim siyasi təbliğat aparması üçün partiyaların ofisinin olmaması vəziyyət o yerə gəlib çatıb ki, çayxanalar da siyasi təbliğat aparırsan və sən çağırıb gəl bizə qoşul hər şey daha yaxşı olacaq dediyin adamın heç çay pulunu bilə ödəyə bilmirsən. İndi bu vəziyyətdə çağırdığın insan sənə necə baxar?
- Əgər partiya rəhbərləri vasitəsi ilə insanlar daha ağıllı və strateqik şəkildə siyasi proseslərə cəlb olunmalı. Siyasi partiyalar mitinqlərdə bağırdıqdan sonra şəklilər çəkilərək narazı, etirazcı kütləni deyil kifayət qədər siyasi və ideoloji biliklərə sahib və təşkilatın ideologiyasını daşıyan insanları siyasi mühacir olaraq xaricə göndərilməli. Bu xaricə göndərilənlər də Azərbaycandakı üzvlər üçün siyasi və ideoloji arqumentlər istehsal edilməli və bu üzvlər qışqırmaq, bağırmaq ilə deyil istehsdal edilən bu siyasi və ideoloji arqumentlər ilə xalqın arasına çıxmalı idi. Ancaq bu gün Azərbaycan da xalqla partiyalar arasında körpü rolunu oynayan siyasi aktivislərin 90 %-i xaricdədir. Bu insanlar xaric də nə edir? Bu insanların çoxu qara bazar da işləyir, cəmiyyətə inteqrasiya ola bilmir və özlərini gəlişdirmirlər. Bu şəkildə gələnlərin çoxu xaricdə qazandıqları minimal pulla ki, bu Azərbaycan üçün yaxşı puldur qayıdırlar Azərbaycana. Beləliklə də siyasi proseslərdən uzaqlaşmış olurlar. Xaricdə qalanlar isə qeyri peşəkar şəkildə siyasi mübarizə verirlər. Məsələn youtub, facebook da kanallar açıb ancaq Əliyevi pisləyir. Bunu hamı bilir. Azərbaycanın ən ucqar rayonunda yaşayan insan da bilir ki Əliyev pisdir. Bəs nə yaxşıdır və necə yaxşı olacaq sualını verəndə cavab yoxdur. (Nahid CƏFƏROV)
- Məsələyə tarixi aspekt də baxaq. 1990-larda kominiz rejimindən çıxmış bir Azərbaycan var idi. O vaxt belə bir hava yaratmaq istəyirdilər ki, bütün Azərbaycan H. Əliyev ətrafında birləşib, H. Əliyevə qarşı etirazlar yoxdur. Bunun kimi bir arqument var idi. Beləliklə H. Əliyev mifi yaranmaya başladı və hər uğurun arxasında Heydər Əliyev axtarılırdı. 2000-ci illərə gəldiyində bu mifə bir toxunulmazıq verildi. Yəni Heydər Əliyev toxunulmazdı. Bu da xalqda qorxuya səbəb oldu. Çünki kim H. Əliyev haqqında danışsa həbs edilirdi. Hətta ortadan itir, yox olurdu. 2003-ci ilə gəldikdə isə biz böyük bir etiraz kütləsi gördük. Ondan sonra isə 2005-2006-ci ələ qədər böyük bir səssizlik oldu. Çünki insanlar qorxurdu. Bunun üçün də azadlığı olmayan insanların böyük qismi Azərbaycandan köç etdi. Bu 2008-ci ilə qədər davam etdi. 2008-ci ildən sonra Azərbaycanda bir varlanma yarandı və bu varlanma ilə bərabər insanlar daha azad olmaq istədi. Bu da suallar yaratdı, tənqidlər gətirdi. Məsələn bu varlanmanı görən insanlar mən niyə bundan bir pay almıram deyə etiraz etməyə başladı. 1990-lar da Azərbaycan da iqtisadi vəziyyət çox ağır idi və dövləti idarə edən insanların pulu da çox deyildi. Ancaq 2008-də bu varlanma ilə böyük etirazlar oldu. Məsələn taksi sürücüləri etiraz etdi. 2010-cu illərə gəldiyində isə bu etirazlar rayonlara yayıldı. Quba hadisəsi, Ismayıllı hadisəsi. Yəni insanlar artıq özlərini ifadə edə bilməyə başlamışdı. Beləliklə buna qarşı da önləmlər alınmaya başlandı. Günümüzdə isə artıq sosial medianın faydaları var və bundan istifadə edirik. Artıq bu fayda ilə hamı etiraz edir. Yəni bu səviyyəyə qədər gəldik. Bəs bundan sonra nə olmalıdır? Artıq çözümlər olmalıdır. Bir üst səviyyəyə keçməliyik. Oyan Hərəkatı burada gətirdiyi çözüm mübarizənin şəxslər üzərində deyil ideoloji zəmininə keçməsidir. Bizə İlham Əliyevin nə edib nə etmədiyi önəmli deyil. Bizə prezident institutun nə etdiyi önəmlidir. Yəni prezident institutun ölkədə nələrə səbəb olur. Niyə prezident əfv edir? Biz niyə ədaləti prezidentdən gözəməliyik? Niyə məhkəmə sistemi olmamalı? Biz bu sualları vermək yerinə prezident institutunun nəticələrinə etiraz edərək nəticənin dəyişməsini istəyirik. Amma problemlərin kökü başqadır. Problemlərin kökü məhkəmə sistemi, prezident institutdur. (Toğrul İSAOĞLU)
Hesabat
Şənbə Söhbəti: Siyasi Məhbusları Kim Azad Etdi?
18
Mar
Mar
